اگر...
چهارشنبه, ۲۵ فروردين ۱۳۹۵، ۰۳:۵۳ ب.ظ
اگر بیابانی شخصی می داشتم،
همه ی شیرهای دنیا را صدا می کردم
و می گفتم:
ببینید پیش من چه قدر شن هست و
چه قدر آزادی.
خورشید را نشان می دادم،
می گفتم: در این جا
کسی به شما نخواهد گفت که گرگ هستید،
یال های تان را نخواهند تراشید.
می گفتم:
می بینید چه قدر سکوت هست در این جا؟
از آنِ شماست!
بدرید آن را با غرش سیمین تان!
... و سپس
شبانه
و پنهانی
هرکدام از ما
شعر می سرودیم
راجع به قفس ها.
"هوانس گریگوریان"
