P'

خدای من! و نه خدای کسای دیگه؛

به خاطر همه ی آب و هواهای بارونی جهان ازت ممنونم.

به خاطر همه ی دلخوشی های کوچیکی که بهم می دی.

به خاطر اینکه همیشه حواست هست. به من، به دلخوشی های کوچیکم، به لبخندهای یواشکی ام.

و به خاطر من معلوم نیست چه کارها که نمی کنی!

تو عشق مــنـــــی... وقتی خدای منی! خدایِ "من"! جدای از بقیه و با تمام وجودت و فقط برای من.

من صدای رعد و برق هات رو دوست دارم، و همه ی بارون هات رو.

چقدر خوبه که چیزی به بزرگی تو مال منه. این مالکیت مطلق! و لبخند.

و چقدر خوب تره که من هم مال توام... هرچند کژ، هرچند کم، اما تمام.

هوا بارونه... بارونه... بارونه...