P'

یه جا تو دفتر برنامه ریزی نوشته بود:

"اگر خودتان را دوست نداشته باشید، نمی توانید دیگران را دوست بدارید."

منم خواستم پایینش بنویسم من خودم رو دوست دارم؛ ولی نمی دونم چرا نوشتم: تو رو دوست دارم زیاد... تازه اونم با صدای مازیار فلاحی! یاد دبیرستان افتادم که هر کتاب رو بر می داشتم برای امتحان بخونم، نیم ساعت اول صرف خوندن و یادآوری شعرهایی می شد که صفحه اول کتاب نوشته بودم. مخصوصا هندسه و دین و زندگی! "مردم از فتنه گریزند و ندانند که ما / به تمنای تو در حسرت رستاخیزیم" باز جای شکرش باقی بود که به کتابام حساس بودم و توشون چیزی نمی نوشتم. ولی همیشه دوست داشتم یه نفر رو دوست داشته باشم و مث این شعرا اسمش رو لا به لای صفحه کتابم بنویسم. چون این یکی رو قطعا نمی شد تو صفحه ی اول و فقط تو صفحه ی اول نوشت!