یه هفته‌ای می‌شه که با مهدی در قهر خفیف به سر می‌برم. میزان خفیف بودنش هم به خاطر حضور مامان و باباست. وگرنه احتمالا شدید می‌شد و شاید تموم.
الان که نشستیم تو ماشین پخش رو روشن کرد و آهنگ از اون‌جایی ادامه پیدا کرد که می‌خونه: «ای پری بیا در کنار ما، جان خسته را مرنجان!»
خب فهمیدم که عمداً آهنگ رو این‌جا نگه داشته :) ولی وقتی سریع آهنگ تموم شد و رفت آهنگ بعدی با خودم گفتم نه بابا اتفاقی بوده.
ولی دوباره آهنگ رو برگردوند! :)
مهدی هر وقت خوشحاله، سرودهای انقلابی می‌خونه!
نه از روی اعتقاد و ایدئولوژی، فقط به خاطر شور یا نمی‌دونم چه چیز دیگه.
خیلی خوب و خنده‌داره :))
الان داشت می‌خوند:
این بانگ آزادی‌ست که از خاوران خیزد
فریاد انسان‌هاست که از نای جان خیزد
الله اکبر .... خمینی رهبر
یه روز هم داشت خمینی ای امام رو می‌خوند.
او هر روز دارد خوب‌تر می‌شود.
جوری که ناباورانه‌ترین شعر کردبچه را، که در عمیق‌ترین، زلال‌ترین، و کودکانه‌ترین رویاهایم ته‌نشین شده بود، برایم نوشت. و شعر کردبچه ناگهان مثل دست‌خطی نامرئی روی قلبم شعر براهنی را نوشت:
«و تو
بلندتر از تمام درختان جنگل
در من روییدی»
